ข้อตกลงในสัญญาค้ำประกันผู้เข้าทำงาน ให้ผู้ค้ำประกันรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้นก่อนวันทำสัญญา ไม่ขัดต่อกฎหมาย (คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1982/2564)

ข้อตกลงในสัญญาค้ำประกันผู้เข้าทำงาน ที่กำหนดให้ผู้ค้ำประกันรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้นก่อนวันทำสัญญาค้ำประกันผู้เข้าทำงาน ไม่ขัดต่อกฎหมาย ตามตัวอย่างคำพิพากษาศาลฎีกาแผนกคดีแรงงาน ดังนี้

นาย ก. เข้าเป็นผู้ค้ำประกันการทำงานของนาง A เมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน 2558 และ
นาย ข. เข้าเป็นผู้ค้ำประกันการทำงานของนาง B เมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม 2557

แต่มูลหนี้ที่โจทก์นำมาฟ้องให้นาย ก. และนาย ข. รับผิด เป็นความเสียหายที่นาง A และนาง B ก่อให้เกิดขึ้นในเดือนมิถุนายน 2556 ถึงเดือนพฤษภาคม 2557 อันเป็นเวลาก่อนหน้าที่นาย ก. และนาย ข. เข้าเป็นผู้ค้ำประกัน

ซึ่งขณะทำสัญญาค้ำประกันดังกล่าว นาย ก. และนาย ข. รับทราบและยินยอมผูกพันตนรับผิดในหนี้ที่นาง A และนาง B ได้ก่อให้เกิดขึ้นแก่โจทก์ตั้งแต่วันที่นาง A และนาง B ทำสัญญาเข้าทำงานกับโจทก์เป็นต้นมา ซึ่งหมายความรวมถึง การค้ำประกันโดยยอมรับผิดในความเสียหายที่นาง A และนาง B ก่อให้เกิดขึ้นแก่โจทก์แล้ว ก่อนหน้าวันที่นาย ก. และนาย ข. ตกลงยอมเป็นผู้ค้ำประกัน 

อีกทั้งข้อตกลงให้ผู้ค้ำประกันรับผิดในความเสียหายหรือหนี้ที่นาง A และนาง B ก่อให้เกิดขึ้นก่อนวันทำสัญญาค้ำประกันก็หาขัดต่อกฎหมายไม่ นาย ก. และนาย ข. จึงต้องรับผิดต่อโจทก์ตามข้อตกลงและตามวงเงินในสัญญาค้ำประกันผู้เข้าทำงาน

ที่มา
- คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1982/2564. เนติบัณฑิตยสภา, หนังสือคำพิพากษาฎีกา ประจำพุทธศักราช 2564 ตอนที่ 4, หน้า 921 - 933

- ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
  มาตรา 680 บัญญัติว่า "อันว่าค้ำประกันนั้น คือสัญญาซึ่งบุคคลภายนอกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้ค้ำประกัน ผูกพันตนต่อเจ้าหนี้คนหนึ่ง เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น
  อนึ่ง สัญญาค้ำประกันนั้น ถ้ามิได้มีหลักฐานเป็นหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่งลงลายมือชื่อผู้ค้ำประกันเป็นสำคัญ ท่านว่าจะฟ้องร้องให้บังคับคดีหาได้ไม่"