อดีต-ปัจจุบัน โรคต้องห้ามของการเป็นข้าราชการ

          ในอดีต กฎหมายว่าด้วยระเบียบข้าราชการพลเรือน ได้ให้อำนาจ คณะกรรมการข้าราชการพลเรือน (ก.พ.) กำหนดโรคที่เป็นลักษณะต้องห้ามสำหรับผู้ที่จะเข้ารับราชการเป็นข้าราชการพลเรือน โดยในยุคนั้นได้มีการออก กฎ ก.พ. ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2497) ออกตามความในพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2497 ว่าด้วยโรค กำหนดห้ามบุคคลที่เป็นโรค 4 ชนิด เข้ารับราชการเป็นข้าราชการพลเรือน ได้แก่
          1. โรคเรื้อน
          2. วัณโรคในระยะอันตราย
          3. โรคยาเสพติดให้โทษอย่างร้ายแรง
          4. โรคพิษสุราเรื้อรัง

          ต่อมา ได้มีการยกเลิกกฎ ก.พ. ฉบับนี้ และให้ใช้ กฎ ก.พ. ฉบับที่ 155 (พ.ศ. 2500) ออกตามความในพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2497 ว่าด้วยโรค ซึ่งได้แก้ไขเพิ่มเติม โรคเท้าช้างในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจแก่สังคม เป็นโรคที่ต้องห้ามอีก 1 โรค รวมกับโรค 4 ชนิดเดิม เป็น 5 ชนิด 


          ภายหลังมีการประกาศใช้พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2518 คณะกรรมการข้าราชการพลเรือนจึงได้ออก กฎ ก.พ. เพื่อกำหนดโรคที่ต้องห้ามสำหรับการเป็นข้าราชการพลเรือนขึ้น คือ กฎ ก.พ. ฉบับที่ 1 (พ.ศ. 2518) ออกตามความในพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2518 ว่าด้วยโรค และกำหนดให้โรค 5 ชนิด ตามกฎหมายเดิม เป็นโรคต้องห้ามตามกฎหมายฉบับนี้ ซึ่งต่อมาในปี พ.ศ. 2526 ได้มีการแก้ไขเพิ่มเติม โรคเรื้อน และ โรคยาเสพติดให้โทษอย่างร้ายแรง พร้อมกับกำหนดโรคต้องห้ามการเป็นข้าราชการพลเรือน ดังนี้
          1. โรคเรื้อนในระยะติดต่อ หรือในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจของสังคม
          2. วัณโรคในระยะอันตราย
          3. โรคเท้าช้างในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจของสังคม
          4. โรคติดยาเสพติดให้โทษ
          5. โรคพิษสุราเรื้อรัง

          การจัดระเบียบข้าราชการพลเรือนในสมัยพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2535 ก็ได้กำหนดโรค 5 ชนิด ดังกล่าว เป็นโรคต้องห้ามในการเป็นข้าราชการพลเรือนเช่นกัน ตาม กฎ ก.พ. ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2535) ออกตามความในพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2535 ว่าด้วยโรค  


          ลักษณะต้องห้ามของการเป็นโรคดังกล่าว ได้ใช้บังคับต่อเนื่องมาหลายปี จนกระทั่งมีการจัดระเบียบข้าราชการพลเรือนขึ้นอีกครั้งตามพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 ซึ่ง ก.พ. โดยได้รับอนุมัติจากคณะรัฐมนตรี ได้ออกกฎ ก.พ. ว่าด้วยโรค พ.ศ. 2553 ขึ้น กำหนดให้โรค 5 ชนิด เป็นโรคต้องห้ามสำหรับการเป็นข้าราชการพลเรือน และใช้บังคับจนถึงปัจจุบัน ได้แก่
          1. วัณโรคในระยะแพร่กระจาย
          2. โรคเท้าช้างในระยะที่ปรากฏอาการเป็นที่รังเกียจของสังคม
          3. โรคติดยาเสพติดให้โทษ
          4. โรคพิษสุราเรื้อรัง
          5. โรคติดต่ออย่างร้ายแรงหรือโรคเรื้อรัง ที่ปรากฏอาการเด่นชัดหรือรุนแรง และเป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติงานในหน้าที่ตามที่ ก.พ. กำหนด

ข้อสังเกตของผู้เขียน
          1. ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ถือว่า ผู้ที่ติดยาเสพติด/ผู้เสพยาเสพติด ถือเป็นผู้ป่วยและเป็นโรค ที่สมควรได้รับการบำบัด รักษา และฟื้นฟูสมรรถภาพ ตามกฎหมายเกี่ยวกับยาเสพติด
          2. กฎ ก.พ. ว่าด้วยโรค พ.ศ. 2553 ข้อ 5 กำหนดโรคที่ต้องห้ามบุคคลเข้ารับราชการ คือ โรคติดต่ออย่างร้ายแรงหรือโรคเรื้อรัง ที่ปรากฏอาการเด่นชัดหรือรุนแรง และเป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติงานในหน้าที่ตามที่ ก.พ. กำหนด เป็นการให้อำนาจ ก.พ. เป็นผู้กำหนดเพิ่มเติมโรคติดต่อร้ายแรง/เรื้อรัง ที่เป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติงาน โดยไม่ต้องไม่รับความยินยอมจากคณะรัฐมนตรี 
          อย่างไรก็ดี การจะกำหนดโรคเพื่อห้ามบุคคลเข้ารับราชการ/ประกอบอาชีพ ถือเป็นการจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลประการหนึ่ง ซึ่งจะกระทำได้โดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย กรณีดังกล่าวจึงอาจเป็นประเด็นสุ่มเสี่ยงต่อการละเมิดสิทธิเสรีภาพของบุคคลตามที่รัฐธรรมนูญให้การรับรองและคุ้มครองได้


#นักเรียนกฎหมาย
24 สิงหาคม 2561


อ้างอิง


ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมประจำสัปดาห์

แนวข้อสอบ ระเบียบฯ สารบรรณ (ชุดที่ 1)

การส่งเด็กเข้าเรียนตามกฎหมาย

แนวข้อสอบ พ.ร.บ.คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 (ชุดที่ 1)

แนวข้อสอบ พ.ร.บ.การศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542

แนวข้อสอบ พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539

แนวข้อสอบ ระเบียบฯ สารบรรณ (ชุดที่ 3)

แนวข้อสอบ พระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. 2546

แนวข้อสอบ พ.ร.บ.ระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534 (ชุดที่ 1)

แนวข้อสอบ พ.ร.บ.มาตรฐานทางจริยธรรม พ.ศ. 2562

สาระสำคัญ พ.ร.บ.ข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 (ฉบับเตรียมสอบ)