การนับเวลาละทิ้งหน้าที่ราชการ ต้องนับวันหยุดราชการรวมด้วย (คำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.1612/2559 ประชุมใหญ่)

การนับเวลาละทิ้งหน้าที่ราชการของข้าราชการ จะต้องนับวันหยุดราชการรวมด้วย ตามคำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ.1612/2559 (ประชุมใหญ่)

ศาลปกครองสูงสุดวินิจฉัยว่า ผู้ถูกฟ้องคดีเป็นข้าราชการ ได้ละทิ้งหน้าที่ราชการติดต่อในคราวเดียวกันเกินกว่า 15 วัน โดยไม่มีเหตุอันสมควร เมื่อถูกสอบสวนวินัยอย่างร้ายแรง ก็ไม่ได้ชี้แจงแก้ข้อกล่าวหา และเมื่อถูกคำสั่งลงโทษไล่ออกจากราชการ ก็ไม่ได้อุทธรณ์คำสั่งแต่อย่างใด จึงรับฟังเป็นยุติว่า ผู้ถูกฟ้องคดีได้กระทำความผิดฐานละทิ้งหน้าที่ราชการโดยไม่มีเหตุผลอันสมควรจริง จึงไม่มีสิทธิได้รับเงินเดือนและเงินอื่นในลักษณะเดียวกันในช่วงที่ได้ละทิ้งหน้าที่ราชการไป

สำหรับปัญหาว่า ผู้ถูกฟ้องคดีได้ละทิ้งหน้าที่ราชการจำนวนเท่าใด นั้น ผู้ฟ้องคดี (หน่วยงานของรัฐ) ได้ฟ้องเรียกเงินเดือน เงินค่าครองชีพ และเบี้ยกันดารสำหรับวันที่ละทิ้งหน้าที่ราชการ เป็นเวลา 187 วัน คืนแก่ทางราชการ 

ซึ่งศาลวินิจฉัยว่า ในบางเดือนผู้ถูกฟ้องคดีได้ละทิ้งหน้าที่ราชการต่อเนื่องกันกับวันหยุดราชการ คือ วันเสาร์ วันอาทิตย์ และวันนักขัตฤกษ์ ถือได้ว่า ผู้ถูกฟ้องคดีมีเจตนาละทิ้งหน้าที่ราชการต่อเนื่องกัน จึงต้องนับวันหยุดราชการรวมเป็นวันที่ละทิ้งหน้าที่ราชการด้วย ดังนั้น ผู้ถูกฟ้องคดีได้ละทิ้งหน้าที่ราชการ เป็นเวลารวม 216 วัน ไม่ใช่ 187 วัน ตามคำฟ้อง อย่างไรก็ตาม ศาลไม่อาจพิพากษาเกินคำขอได้ ผู้ถูกฟ้องคดีจึงต้องชำระเงินตามคำขอให้แก่ผู้ฟ้องคดี

ที่มา สำนักงานศาลปกครอง. รวมคำวินิจฉัยที่พิจารณาจากที่ประชุมใหญ่ของตุลาการศาลปกครองสูงสุด ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2544 - 2562 เล่ม 2 , หน้า 906 - 912